Πρέπει να κτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, στη θέση άλλου παλαιότερου ναού. Από το ναό πήρε το όνομά του και το ομώνυμο χωριό .
Βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό του Άνω Ραδοβυζίου, στα ριζά καταπράσινης βουνοπλαγιάς. (Απ' την εκκλησία πήρε το όνομα και το χωριό, το οποίο πριν λεγόταν Μπότση). Απ' το μοναστήρι που υπήρχε εκεί παλιά σώθηκε μόνο ο ναός, ο οποίος σήμερα λειτουργεί ως ενοριακός.
Ο ναός είναι πλακοσκέπαστος με απλή τοιχοποιία χωρίς κεραμοπλαστική ή άλλη διακόσμηση. Η εμφανής αναντιστοιχία της βόρειας θύρας του ναού με το υπέρθυρό της, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι περιορίστηκε το άνοιγμα αυτής της θύρας, πιθανότατα κατά τον ταραχώδη - για την περιοχή - 19ο αιώνα, για μεγαλύτερη ασφάλεια.
Τοιχογραφίες υπάρχουν στο Ιερό και στον κυρίως ναό, αλλά είναι δυσδιάκριτες τόσο απ' τη φθορά του χρόνου όσο και από την αιθάλη. Οι τοιχογραφίες που πιθανότατα υπήρχαν στο νάρθηκα δε σώζονται, διότι οι τοίχοι του καλύφθηκαν από παλιά με επάλληλα ασβεστοκονιάματα. Επίσης δεν μας είναι γνωστός ο χρόνος κατασκευής του γραπτού διάκοσμου, εικάζεται όμως ότι είναι σύγχρονος με την ίδρυση του ναού, δηλαδή του 17ου αιώνα.
Στο όχι αξιόλογης τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο υπήρχαν - αλλά αφαιρέθηκαν για ασφάλεια - και δύο φορητές εικόνες με τη χρονολογία 1665, στοιχείο που βοηθάει στη χρονολόγηση όχι μόνο ολόκληρου του γραπτού διάκοσμου αλλά και του ίδιου του ναού. Στο μνημείο υπήρχαν και άλλες φορητές εικόνες μεγάλης αξίας, απ' τις οποίες άλλες εκλάπηκαν κι άλλες φυλάσσονται στο μουσείο.
Η ιστορία του μοναστηριού για πολλά χρόνια συνδέθηκε με την εθνική μας ιστορία: Σ' αυτό οι Ραδοβυζινοί καπεταναίοι Σκαλτσογιάννης, Τσιγαρίδας, Κατσιγιάννης και Κοσσυβάκης κήρυξαν στις 25 Ιανουαρίου του 1854 επανάσταση κατά των Τούρκων, τη γνωστή ως επανάσταση της Μπότσης.
Οι εργασίες διαμόρφωσης του περιβάλλοντα το ναό χώρου που έγιναν πρόσφατα, είχαν ως αποτέλεσμα την αισθητική αναβάθμιση του μνημείου.
(Κείμενα και εικόνες από το βιβλίο του Κων/νου Θ. Γιαννέλου «Τα Βυζαντινά Μνημεία της Άρτας»)